ЛАЖНИ ФАКТИ ЗА НАТО, ИЛИ – ШТО ТОА СЕ ОБИДУВААТ ДА НИ ПРОДАДАТ (1)

Обична здраворазумска мудрост е дека не постои такво нешто што има само позитивни страни. Но, во Македонија, поради немањето јавна дебата околу членството во НАТО и околу потребата од негово понатамошно постоење и по крајот на Студената војна, се добива впечаток дека НАТО е без маана, дека нема никакви недостатоци и дека зачленувањето во НАТО е најнепроблематичната и најрационалната одлука што може да ја донесе нашата држава. При тоа се оперира со неколку клучни „вистини“ околу НАТО и нашето зачленување во него, кои, со надеж дека ќе поттикнеме јавна дебата во нашата земја, во продолжение критички ќе ги разгледаме.

ЛАЖЕН ФАКТ: Македонија ќе стане побезбедна со зачленувањето во НАТО.

Зачленувањето во НАТО е ирелевантно од гледна точка на безбедноста на Република Македонија. Врз основа на Договорот за НАТО (член 5), земјите членки се обврзани при „вооружен напад“ врз некоја земја членка воено да и’ помогнат на земјата членка која е нападната. Според генералното разбирање на оваа формулација, под вооружен напад не се подразбира внатрешна граѓанска војна во некоја земја членка, туку надворешен вооружен напад од трета земја.

Настрана од политиката на ширење неосновани стравови од страна на македонските националисти, на Македонија реално не и’ се заканува војна поради агресија од Грција, Бугарија, Србија, Албанија, па дури ни од Косово. Единствената реална опасност Македонија да биде изложена на воен судир е избувнување на меѓуетничка војна како резултат на влошувањето на меѓуетничките односи. А при таков случај, како што покажуваат примерите на Турција со Курдите и на Шпанија со Баскијците, НАТО нема мандат по автоматизам воено да интервенира. Затоа, наместо да се гаат има нереални очекувања дека зачленувањето на НАТО ќе ни обезбеди апсолутна обезбеденост од војна, треба да се работи на надминување на националистичките парадигми кај граѓаните со различна етничка припадност и на подобрување на меѓуетничките односи. Безбедноста на Македонија ќе се зголеми преку борба против национализмот, а не преку дополнителна милитаризација на земјата. Редно е да си погледнеме во сопствениот одраз и да си ја преземеме одговорноста за сопствените проблеми.

ЛАЖЕН ФАКТ: Влезот во НАТО е услов за зачленување во Европската Унија.

Естаблишментот во Македонија постојано зборува за таканаречените евроатлантски интеграции, наметнувајќи го убедувањето дека се работи за истородни процеси. НАТО е воена организација, ЕУ е политичко-економски сојуз на држави. Ниту тие се истородни, ниту пак членувањето во едната организација е услов за членувањето во другата. САД, Канада, Исланд, Норвешка, Турција се членки на НАТО, но не и на ЕУ. Од друга страна, Шведска, Финска, Австрија, Ирска, Малта, Кипар се членки на ЕУ без да бидат членки на НАТО.

Ако наместо празната пропаганда се увидат фактите, станува повеќе од јасно дека членството во НАТО и во ЕУ не се поклопуваат. Членството во ЕУ нема да донесе онолку брзо онолку благодети колку што убедува пропагандата на естаблишментот, но ако се сака Македонија да се зачлени во ЕУ мора да се разбере дека тоа зависи од исполнување на многу политички и економски критериуми, а не од претходното зачленување во НАТО. Без исполнување на тие критериуми Македонија нема да стане членка на ЕУ, па дури и ако стане членка на НАТО! И обратно, Македонија ќе стане членка на ЕУ ако ги исполни потребните политички и економски критериуми, дури и ако не биде членка на НАТО! Поврзувањето на европската и атлантската интеграција е чиста пропаганда на естаблишментот кој сака желбата за зачленување во ЕУ да ја искористи да го протурка далеку попроблематичното зачленување во НАТО.

ЛАЖЕН ФАКТ: Учеството во „мировната мисија“ во Авганистан (и претходно во Ирак) е услов за зачленување во НАТО.

Исто како што нè лажат дека зачленувањето во ЕУ налага зачленување во НАТО, нè лажат дека зачленувањето во НАТО налага учество во „мировните мисии“ на НАТО како Авганистан (и претходно Ирак). И така, граѓаните што сакаат Македонија да се зачлени во ЕУ погрешно се наведени да го поддржуваат и НАТО и дубиозните мисии во Авганистан и Ирак.

Военото вмешување во Ирак и во Авганистан на државите предводени од САД не може да се подведе под категоријата мировни мисии, бидејќи мировните мисии не подразбираат отпочнување војни, туку воспоставување мир по избувнат конфликт, не подразбираат да се биде една од страните на конфликтот, туку неутрално раздвојување на страните на конфликтот. И во Ирак и во Авганистан „мировниците“ ја почнаа војната и се една од завојуваните страни. На Македонија ниту ирачкиот ниту авганистанскиот народ не и имаат нанесено зло за таа да се смета повикана да учествува во нивна окупација. Учеството во окупацијата на Авганистан значи: прво, непотребно ризикување на животот на македонските војници за туѓи интереси; второ, претворање на Република Македонија во мета за возвраќање на исламски милитантни групи; трето, нерационално трошење пари во услови на економска криза (наместо нивно искористување за отворање нови работни места); и четврто, не го гарантира зачленувањето во НАТО. Како што покажа Самитот во Букурешт, Република Македонија не доби покана и покрај тоа што учествуваше во окупацијата на Ирак и Авганистан. Срамота, а не гордост е да се учествува во окупацијата на Авганистан!